رواية حورية رابح
للحظة حس بانكماش حور و خوفها منه و زعل اكتر
رابح : أنا بس هحطلك مره
رابح بدأ يدهن المرهم و هو يمسكها برفق و يهمس فى أذنها : ا…س…ف يا حورى
بدأ يوزع المرهم و هى تبكى فى صمت
رابح : مش عايزة تست*حمى
حور بجدية : شكرا اطلع بره
رابح : فهد كان عايزك فى ايه يا هانم
حور : معرفش … هروح اشوفه
رابح بغض.ب و هو يشد*ها من ملاية السرير : تروحى تشوفى مين هو أنا مش مالى عينك
حور و هى متمسكة بتلك الملاية
حور بدموع متحجرة فى عيونها : راااابح لو سمحت 🥺
رابح بعد و هو متعصب و خرج من الجناح
مفيش دقائق و كان فهد فى الجناح و أنصدم لما لقى حور واقعة فى الارض و لا يس*ترها سوى الملاية و لكن كان فى د*م كتير اوى
فهد …….
حور بدموع متحجرة فى عيونها : راااابح لو سمحت 🥺
رابح بعد و هو متعصب و خرج من الجناح
مفيش دقائق و كان فهد ( اخو رابح ) فى الجناح و أنصدم لما لقى حور واقعة فى الارض و لا يس*ترها سوى الملاية و لكن كان فى د*م كتير اوى
فهد خرج من الجناح بسرعة و نده على الخدم
جيه رابح بسرعة و لقى جمالات ( جدة رابح ) واقفة على باب الجناح و تنظر له نظرة عتاب عليه
رابح : مالها حور
جمالات : يعنى مش عارف مالها اياك … انت عملت ايه في البنية يا رابح
رابح : ايه مراتى عاد لا هو عيب و لا
جمالات : و المودة يا رابح
رابح : محدش له دعوة عاد مراتى و حر محدش له يدخل و مين اصلا اللى دخل عليها الجناح هى سيبه اياك
جمالات : لا و الله كنا نسيب البنية تتص…فى عاد علشان ترتاح
رابح بغض.ب : مين اللى دخل الجناح عليه
جمالات : مش مهم دلوقتى المهم تطمن على حور
